Dag 22 en 23 Houston - Tilburg (16 en 17 augustus 2011)

Het was een rustige laatste nacht. De kamer zag er min of meer hetzelfde uit als de eerste twee dagen. Alleen de toiletpot was anders. Hij helde een stukje achterover en stak daardoor aan de voorkant een centimeter boven de vloer uit. Als je erop ging zitten, kwam alles weer op z’n plek terecht. Ik kon het niet laten om een en ander op foto vast te leggen.

Beweegbare toiletpot

Er werd een continental breakfast geserveerd. Hier kon ik weer eens een wafel maken. Bij de receptie trof ik mijn amigo uit Hong Kong weer. Hij vertelde over zijn twee banen van allebei 40 uur per week en dat het eigenlijk maar een junkiehotel was. Die indruk had ik niet, maar hij zal het beter weten. Ik kreeg zijn emailadres nog en de volgende keer, als ik weer in de buurt zou zijn, moest ik contact met hem opnemen.

Klaar voor vertrek

Om elf uur verliet ik het motel op zoek naar een supermarkt voor wat laatste inkopen. Het was moeilijk om er een te vinden. De eerste winkel bleek een groothandel te zijn voor leden. Toen maar verder gezocht en uiteindelijk vond ik een latinosupermarkt, de Michoacana.

Michoacana Supermarkt

Het leek me een goed plan om nog iets te gaan eten voor vertrek. Dat slappe ontbijt, vond ik ook niks en daarom maar een soort van brunch bij Quiznos. Voor vandaag werd het een kippensoep met een kip/bacon flatbread (rond zacht dubbelgevouwen brood) plus drankje. De frisdrankautomaat was kapot waardoor er alleen keuze was uit ranja en ijsthee.

Vroege lunch bij Quiznos

Toen op naar het vliegveld om de auto in te leveren. Om twaalf uur leverde in de auto in bij Dollar Rent a Car. Een medewerker noteerde de kilometerstand en printte en klein bonnetje met alle gegevens. Klaar!

Teruggave huurauto

Even een laatste foto van het autootje dat mij 7.300 kilometer van dit mooie land had laten zien. Op de voorbanden zat inmiddels nauwelijks meer profiel en het was al bijna niks toen ik hem ophaalde. Nu op naar het vliegveld.

Laatste foto van de Ford Focus

Vanaf het verhuurcentrum vertrok er een shuttlebus naar terminal D. Slechts 5 minuten rijden.

Shuttlebus

Inchecken mocht al om kwart voor een. Geen lange wachtrijen en daardoor allemaal zo gebeurd. De rest van de tijd heb ik doorgebracht in de terminal. Beetje winkeltjes kijken, nog een keer eten bij Panda Express en om kwart over vier vertrok het vliegtuig naar Londen.

Vlucht naar Heathrow

De vlucht was korter dan op de heenweg. Negen uur en 10 minuten. Veel bijzonders was het ook deze keer niet dat British Airways. De gezagvoerder verontschuldigde zich al meteen in het begin voor het videoscherm aan de stoelen dat wel uit 1984 leek. We kregen een maaltijd van rijst met Indiase currykip. Dus voor de derde keer kip deze dag. Flesje rode wijn erbij, sapje, water, en zo had ik een lekkere maaltijd. Van slapen kwam weinig terecht. Een beetje saaie vlucht was het wel. ’s Ochtends kreeg iedereen nog een ontbijt.

Ons vliegtuig

Overstappen op Heathrow moest gauw gebeuren. Ik had amper een uur vanaf het tijdstip van landen. Uiteindelijk kwam alles goed en vlogen we naar Amsterdam. Net in de lucht werden er als een waanzinnige broodjes uitgedeeld en drankjes uitgeschonken. Toen iedereen voorzien was, zette de piloot de daling al in en met een 50 minuten stonden we aan de grond op Schiphol.

Drukte op Heathrow

De bagage stond netjes op de band en nu kwam het spannendste deel: de auto van de parking ergens in de buurt van Schiphol. Tien minuten met de trein (€ 2,30), even lopen en daar stond het ding klaar. Zonder ruitschade of iets anders. Wel zou het spannend zijn of het ding ging starten. Vorig jaar lukte dat niet na drie weken stilstand. En wat denk je? Vandaag ook niet. Ik was er op voorbereid. Elk jaar wordt er netjes 90 euro betaald aan de ANWB en dan zouden ze nu maar komen. Het duurde lang. Een uur en een kwartier. Uiteindelijk stond de gele auto op de parkeerplaats en na twee minuten wist de monteur de auto aan de praat te krijgen. Volgens hem is het vrij normaal dat een auto na lang stilstaan niet start. De olie zakt dan naar beneden waardoor de zuigers droog komen te staan. “Je hebt wel lef” zei hij “dat je die auto hier 3 weken hebt laten staan want ze stelen hier als de raven.” Het zal allemaal wel. 

Dat was het dan voor dit jaar. Ik kan terugkijken op een hele mooie reis waarin ik erg veel gezien heb en nergens spijt van heb. Absoluut hoogtepunt: de prachtige natuur in Colorado. Dieptepunt: geen.

Alle filmpjes zijn inmiddels geüpload (35 totaal) en staan onder deze directe link:
http://www.youtube.com/usasouthwest2011#p/u

Wie weet komt er volgend jaar weer een reisverslag van een nieuwe Amerikareis.
Bedankt voor het meelezen en tot ziens.


                                                                  -- EINDE --

Dag 21 Austin - Houston (15 augustus 2011)

Om half negen ging de wekker en stond ik op. Eerst de douche in. Zag er allemaal relatief schoon uit op een dikke haar tussen de handdoeken na en een lege condoomverpakking achter de wc. Dat is de charme van een Amerikaans motel. Wat lijkt het me toch gruwelijk om in zo’n Holiday Inn te slapen. Alles perfect, nooit geen avontuur. Geef mij maar zo’n motel daar krijg je tenminste het Route 66 gevoel van. Die viezigheid soms en dat gajes maken het alleen maar avontuurlijk.

Geen ontbijt in het motel, slechts koffie. Geen probleem. Mijn eigen mueslirepen waren net zo voedzaam.

Op naar Austin, hoofdstad van Texas. De auto zette ik achter het visitors center neer op een betaalde parking (7 dollar voor de hele dag). Parkeermeters hadden ze ook hier in alle soorten en maten. Dit was een hele speciale. Een ijzeren wand met allemaal gleufjes. In dat gleufje stopte je dan het betreffende bedrag (briefjes of muntjes). Mocht het niet helemaal erin passen, dan was er een sleuteltje aan het tableau bevestigd waarmee je het briefje verder kon doordrukken. Zeer primitief, maar het werkte. Met een plattegrond van het infocentrum kon ik de straat op.

Parkeermeter in Austin

Bij een hoofdstad hoort natuurlijk een state capitol (regeringsgebouw). Aan het eind van een grote laan stond dan hier het statige Texas State Capitol. Zeg maar het Witte Huis, maar dan in lelijk bruin. Door de felle zon leek het wel meer wit

Texas State Capitol

Een gigantisch gebouw en daarmee het grootste van alle staten in Amerika. Na een bagagecontrole en korte fouillering was eenieder vrij om zich door het gebouw te bewegen. Ja, dat kan zelfs in Amerika. En foto’s maken? Geen enkel probleem.

Ronde middengalerij

Twee belangrijke zalen mochten bezocht worden, de loopgangen, de ronde middengalerij. Kortom, alles. In een rondleiding had ik verder weinig zin omdat ik maar een dagje hier zou zijn en meer wilde zien. Andere keer.

Een van de statige vergaderzalen

Een dame had nog een foto van mij gemaakt. Helaas was die onscherp. Daarna maar een heer gevraagd, maar die bakte er ook niet veel meer van.

In het Texas State Capitol

Na het bezoek aan het state capitol was het alweer bijna lunchtijd. Ik koos voor Quiznos. Een soort Subway maar dan beter. Het werd een broodje pittige kalkoen met broccolisoep en een drankje. Natuurlijk zoals bijna overal gratis refill en dus zo vaak bijvullen als je wilde.

Menu bij Quiznos

Op naar het Bremond Block Historic District. Een verzameling typische Amerikaanse villa’s uit vroeger tijden. Daar had ik me iets meer van voorgesteld. Welgeteld een blokje huizen was het.

Villa in Bremond Block Historic District

Ik liep verder zuidwaarts via Congress Avenue om uiteindelijk bij de Congress Avenue Brigde uit de komen.Vanaf die brug had je een mooi uitzicht op de skyline van de stad.

Skyline aan Congress Avenue

De stad ligt aan de Colorado River of Texas (dat is niet dezelfde als in Colorado) en die stroomt dan weer onder de bruggen door.

The Colorado River of Texas

Opvallend genoeg trof ik erg weinig volk aan in downtown. Aangezien ik een en ander had gehoord over Austin verwachtte ik een levendig centrum. Dat was het helemaal niet. 

Rustig straatbeeld in Austin

Om toch het gevoeld te krijgen dat ik er niet alleen was probeerde ik wat mensenvolk op de foto vast te leggen.

Drukte bij een eetcaravan

’s Avonds is het een ander verhaal. Dan gaat de stad los in de uitgaansbuurt waar zich heel veel jazzclubs bevinden. Daar staat Austin om bekend. Nou is dat allemaal prachtig, hoewel jazz niet helemaal mijn ding is. In gezelschap zou ik best een keer zo’n bar willen binnenstappen, maar alleen vind ik daar niks aan.

Gekleurde gevels in de uitgaanswijk

Omdat ik naar de wc moest liep ik nog een keer het visitors center binnen. Een aardige dame wist mij wat te vertellen over een park met een mooi zwemparadijs.

De Barton Springs Pool

Het ging hier om de Barton Springs in Zilker Park. Dit is een natuurlijke bron waarin je mag zwemmen. De gemiddelde watertemperatuur is 20 graden. Het was er erg druk, maar ook niet vreemd met alweer een dikke 38 graden op de thermometer.

Drukte in het water

Na betaling van 3 dollar entree dook ik ook een keer het water in. In het begin best koud, maar na verloop van tijd goed uit te houden.

Het heldere water van de Barton Springs Pool

Helaas kon ik het niet al te laat maken want er resteerden nog 260 kilometer terug naar Houston.

Onderweg at ik een lekkere maaltijd bij Long John Silver's. Dat is een fastfoodketen die de friet combineert met gebakken vis of garnalen. Lekker spul. Jammer dat ik die niet eerder had ontdekt. Misschien volgend jaar dan maar.

Long John Silver's

In Houston checkte ik in voor de laatste motelnacht van deze reis. Wederom het Knights in aan de North Freeway voor een bedrag van 50 dollar.

Hier eerst spullen uitsorteren voor in de koffer en daarna werd er, onder het genot van het laatste blikje Budweiser, een reisverslag getypt.

Dag 20 San Antonio - Austin (14 augustus 2011)

Vanochtend besloot ik in het motel het ontbijt een keer over te slaan om zo iets langer uit te kunnen slapen. Deze keer was ik om half tien op. Er volgde wel een ontbijt maar dan in de kamer. Koffie werd gemaakt met het apparaatje in de studio en mueslirepen waren er ook genoeg. Helaas bleek het stopcontact kapot, maar dat is standaard in veel motels. Er is altijd wel één stopcontact kapot. Net als dat er vaak minimaal een schemerlamp het niet doet en je bij de grote boodschap minstens twee keer moet doortrekken omdat er anders zo’n klein drolletje in blijft drijven door de lage waterdruk in het reservoir. Maar goed, dan maar met het koffieapparaat richting de wastafel voor stroom.

Het kapotte stopcontact

Om elf uur checkte ik uit en reed ik eerst naar Dollar Tree. Een winkel van het type Action waar alle artikelen 1 dollar + tax kosten, dus zo’n 75 eurocent. Veel bijzonders hadden ze niet.

Een van de stadparken (Brackenridge Park) had ik ook nog niet gezien. Altijd goed voor wat foto's. Op zondag is het meestal druk in de stadsparken. Dan zitten er hele families te picknicken 

Brackenridge Park

Na dit parkbezoek ging ik nog een keer terug naar downtown San Antonio. Er was weer vrij veel volk op de been, maar minder dan gisteren. Aangezien het bij aankomst etenstijd was, ging ik op zoek naar iets lekkers. Deze keer in het Greyhound Busstation. Het werd een visburger met friet en ijsthee.

Menu op het busstation

Met een wandeling langs The Alamo en door het grote overdekte winkelcentrum werden die calorieën weer snel verbrand.

De helden in de strijd tussen Mexicanen en Texanen

Na het zien van al die bootjes gisteren en vandaag wilde ik daar ook wel eens in. Ticket $ 8,25 en samen met het andere klootjesvolk in dat ding. De kapitein vertelde onderweg wat er allemaal te zien was.

Onze kapitein

Een van de passagiers heeft nog een paar foto’s van me gemaakt. Altijd spannend om een ander te vragen, want meestal staat dat garant voor een overbelichte, onderbelichte of onscherpe foto. Deze keer alle drie. Met een paar laagjes Picasa wist ik een en ander een beetje te fixen. Het was ook wel vervelend weer met die felle zon en vele schaduw. Zelf kon ik maar moeilijk heldere foto’s op de camera tevoorschijn toveren. Dat was met de blauwe luchten in Colorado wel anders.

Op de boot

Na 35 minuten mochten we weer de boot af. Natuurlijk na betaling van de min of meer verplichte fooi van 1 dollar die opvallend genoeg deze keer niet iedereen betaalde. Het is mij nog steeds niet helemaal duidelijk wanneer dit wel of niet verplicht is. Of de bootreis nou echt de moeite waard was? Ik weet het nog steeds niet.

Een van de vele bootjes op de San Antonio River

Ik pakte nog even Hemisfair Park mee aan het eind van de Riverwalk. Niet heel bijzonder. Er was wel een hoge toren voor mooie uitzichten maar qua entree ($ 10,95 plus tax voor een beetje koekeloeren van bovenaf) veel te prijzig.

Tower of the Americas in Hemisfair Park

De dag in San Antonio werd afgesloten met een iced coffee en twee apple pies bij McDonald’s.

IJskoffie met twee warme appelgebakjes

Op de twee dollar parking stond de auto weer klaar en zo kon ik verder noordwaarts richting Austin.

Auto op de parkeerplaats

Onderweg bezocht ik het kleine voormalige katoendorpje Gruene (spreek uit: ‘green’). Een beetje historic met een prettig sfeertje door de vele kleine souvenirwinkels en kunstgalerieën. Ook gezellige ouderwetse bars ontbraken niet.

Straatbeeld in Gruene

Het dorp ligt aan de Guadalupe River. Daar was het feest. Veel zwemmers en drijvers op rubberbanden en gezellige picknicks. Helaas private property dus niet zomaar toegankelijk. Je moest daarvoor een rubberband huren van 5 dollar of drankjes aan de bar bestellen.

Drukte in de Guadalupe River

Inmiddels stond de thermometer weer op 40 en reed ik verder noordwaarts naar Austin. Aangekomen bij het Red Roof Inn wilde ik inchecken, maar ik had al zo’n vermoeden dat ik hier niet goed zat. Bleek het een andere vestiging te zijn aan dezelfde snelweg 30 kilometer verderop. Uiteindelijk kwam het goed en kreeg ik een mooie kamer tegen betaling van slechts 38 dollar.

De snelweg op naar Austin

's Avonds volgden er nog drie crunchy taco's met een blikje Budweiser. Van profiteren nu het nog kan!

Dag 19 San Antonio (13 augustus 2011)

Het was een rustig nachtje in het motel met nogal wat gajes. Na een korte inspectie gisteravond kwam ik erachter dat het allemaal niet zo heel schoon was. Gasfornuis wat vies, rijstkorrels in de la en de deken op bed rook naar een mix van alle tien de maaltijden die hier de afgelopen tijd in de keuken waren bereid. Op internet waren de reacties ook al niet zo positief. Alleen een Duitser die vond het een “Preiswertes Übernachtungsmotel”. Maar goed, zo gruwelijk als de meesten het beschreven was het ook weer niet.

Grote kamer van de Homegate Studios & Suites

Met een slap ontbijtje begon om acht uur de dag. Hierna de douche in en de noodzakelijke spullen pakken voor een dag downtown San Antonio.

Ik had op internet een en ander uitgezocht met betrekking tot parkeren. Bij aankomst bleek het nog goedkoper te zijn. Twee dollar voor 12 uurtjes en dat op nog geen 500 meter van alle actie.

Ook hier weer de historische klok

Mijn stadsbezoek begon met het halen van een folder bij het infocentrum en toen naar The Alamo. Een oud fort dat ooit is gebruikt in de strijd tussen de Mexicanen en de Texanen. Entree gratis. Bij binnenkomst werd er een foto gemaakt. Die kon je dan later in een of ander zogenaamd mooi mapje ophalen tegen betaling van 25 keiharde dollars. Niet te geloven hoe makkelijk mensen dat doen. Geld verdienen is hier echt ontzettend makkelijk. Uitgeven gaat zelfs nog sneller. In het gebouw werd er een film van 15 minuten getoond over de geschiedenis van het fort.

The Alamo

Hierna ging ik de omgeving verder verkennen. Er hing een gezellige sfeer en het begon steeds drukker te worden. Op straat deelden promotors mueslireepjes uit als reclame. Aan het eind van de dag had ik er minstens twintig in de tas zitten. Hier zijn ze wat royaler dan in Holland.

Drukte op de Alamo Plaza

Inmiddels was het lunchtijd en dus op naar de Rivercenter Mall. Een groot overdekt winkelcentrum met een food court (plein met eetgelegenheden). 

Rivercenter Mall

Keus genoeg qua eten en allemaal lekker. Voor mij werd het een bord rijst met pikante en zoete kip.

Rijst met kip

Het mooiste stukje volgde nu: de Riverwalk. Een wandelpromenade langs de kanaaltjes in de stad. Aan die kanaaltjes lagen weer allerlei terrassen die voor een sfeervol geheel zorgden.

De Riverwalk

Natuulijk was het ook mogelijk om met een bootje over de rivier te varen. Dat deden een heleboel mensen en zag er leuk uit.

Een van de vele bootje op de San Antonio River

Nu op naar het winkelgedeelte een stuk verderop. Market Square was een verzameling winkels en kraampjes met een Mexicaans tintje. Natuurlijk allemaal bijzonder toeristisch, maar dat hoort bij San Antonio. Het leek me wel iets om een Texaanse hoed te kopen als souvenir. Prijzen erg variërend. Ik vond er een voor omgerekend 8 euro.

Market Square

De Farmers Market net erachter was eenzelfde toeristische trekpleister, maar dan overdekt. Compleet met een Mexicaanse muziekgroep.

Mexicaanse Mariachi's

Hierna was het af en toe uitrusten op een bankje, stukje lopen, etc.

Commerce Street

Ik liep even terug over de Riverwalk. Nu de andere kant. Daar lag nog een kunstenaarswijkje genaamd La Villita. Ook sfeervol maar erg rustig. De temperatuur lag tegen de 36-37 graden aan en met die canvas cowboyhoed op leek het nog warmer. In Nederland zouden ze zeggen “die spoort niet”. Hier val je niet op met zo’n hoofddeksel.

Kunstenaarswijk La Villita

Langs de kanaaltjes ging het weer naar de Rivercenter Mall voor het avondeten.

River Theatre

Deze keer werd het een cheese steak (broodje dun gehakt met gesmolten kaas en saus).

Cheese steak met salade en 7-Up

Genoeg voor vandaag. Het was zes uur en tijd om terug te gaan. Na een kort ritje van 16 kilometer zat ik weer op mijn grote kamer.

Commerce Street, op weg naar de parkeerplaats

Terug in het hotel stond de airco aan. Dat doen de schoonmaaksters wel vaker. Dan voelt het meteen heel frisjes aan. Eigenlijk verlang je dan meteen weer naar die warme buitenlucht.

Met nog voldoende tijd over kon ik op mijn gemak het verslag typen en de foto’s uploaden. Er was zelfs tijd voor een echt blikje Amerikaans Budweiser bier. Nooit geproefd, maar het smaakte voortreffelijk.