Dag 3 Houston - Kerrville (28 juli 2011)

Bij een pittige rit hoort een stevig ontbijt en dus op naar de motellobby. Er had een zeer gemêleerd gezelschap plaatsgenomen. Een neger zat ongegeneerd samen met zijn hoertje van afgelopen nacht te ontbijten, een tokkievrouwtje kwam in haar roze pyjama binnenlopen en later diende zich nog een gast aan die helemaal verdwaasd en bezopen ronddoolde. Hij kwam koffie halen en vervolgens aan de balie vragen wat zijn kamernummer ook alweer was.

Toen ik het ontbijt achter de kiezen had en alles ingepakt was stond de klok op kwart voor acht. Vroeg en daarom alle tijd om leuke dingen te doen.

Klaar voor vertrek

Er volgde eerst een rit over de Interstate 10 richting het westen. Na 2,5 uur afslag Luling richting San Marcos. Dat was ook nog een half uurtje over de highway. Ik zat nu midden in de Texas Hill Country. Een heuvelachtig gebied met heel veel veeteelt en wijnbouw. Gezien de plaatsnamen zoals Weimar, Schulenburg en New Braunfels met zijn Schlitterbahn mag wel duidelijk zijn wie hier de eerste immigranten waren. 

De I-10 west richting San Antonio

Er volgden een paar fotostops in het heuvelgebied.

Texas Hill Country

De route ging een stukje zuidwaarts naar Canyon Lake. Helaas was de toegang tot het strandgedeelte afgesloten. Aangezien het bordje no trespassing ontbrak ben ik toch stiekem het strand opgelopen. Er moesten immers een paar mooie foto’s komen. Een mooi blauw meer was het met in de verte de kleine canyon waarnaar het meer vernoemd is.

Canyon Lake

Ik reed weer noordwaarts en nu naar Blanco. Inmiddels was het lunchtijd. Deze keer bij Dairy Queen (zuivelkoningin). Ze doen hun naam geen eer aan want deze keten verkoopt gewoon hamburgers en taco’s. Wel hebben ze een uitgebreider assortiment aan milkshakes en ijsjes.

Maaltijd bij Dairy Queen

Het dorpje Blanco was een beetje in westernstijl. Bij het visitor center haalde ik een brochure over de Hill Country en een gratis kaart van Texas. En dat is het mooie van Amerika. Infomateriaal is allemaal gratis.

Blanco

Na het dorpsbezoek door richting Johnson City om even verderop het Lyndon B Johnson State Park te bezoeken. Entree voor niks. Ze hadden een nature trail door een bos met veel herten zaten. Die lieten zich helaas moeilijk fotograferen. De route eindigde bij een boerderij. Daar kon je dan binnenkijken naar het oude meubilair. Dat heb ik inmiddels al zo vaak gezien in Amerika. Niet interessant! Bij binnenkomst weer het typische How ya doin’ zonder dat ze je ook maar aankijken.

Hert verstopt achter bomen

Onderweg volgde er nog een stop bij Walmart voor fruit, yoghurtjes en water. Ik kocht ook nog een koelbox. Die kostte net zoveel als al het eten bij elkaar. En dat voor een beetje piepschuim. Ze verkochten ook t-shirts met de Amerikaanse vlag en de tekst summer 2011. Helemaal Amerikaans dus en made in El Salvador. Ik heb er een gekocht voor 3,50 dollar. Gewoon omdat het zo belachelijk kitscherig is.

Het laatste dorp voor vandaag werd Fredericksburg. Zoals de naam al doet vermoeden is het nogal Duits. Althans, dat beeld probeert men te creëren. Bij het visitor center werd ik uitgebreid geholpen. En dit restaurant moest ik bezoeken en dan die wijnkelder, etcetera. Ik hield het bij een wandeltocht door het inmiddels bloedhete dorp. Temperatuur 36 graden volgens de autothermometer. Mooie architectuur en veel toeristenwinkels. Horecagelegenheden en winkels hadden Duitse namen als Der Kleiderschrank, Ausländer Biergarten en Der Alte Fritz. In Nederland zou je niet helemaal serieus worden genomen als je een zaak zo noemt. In Amerika, daarentegen, kan het allemaal.

Bijzondere architectuur in Fredericksburg

Om half zeven vond ik het welletjes. Nog 35 kilometer naar Kerrville voor een nachtje in het America’s Best Value Inn voor 57 dollar. Deze keer een kleinere kamer maar wel met koelkast en magnetron.

Motelkamer van het America's Best Value Inn

Daarna de dagelijkse verplichtingen: foto’s uploaden, reisverslag typen en het verslag van de familie Janssen lezen J. Ondertussen was mijn koffie klaar in het koffiezetapparaat in de kamer. Een zakje zou voor vier koppen zijn dus deed ik er maar eens één kopje water in. Bleek meer dan genoeg. Smaakte redelijk. Cijfer 6,5. De slaap was in ieder geval meteen weg. Was wel nodig want er zou die avond ook nog gegeten moeten worden bij Taco Casa.