Dag 11 Silverthorne - Montrose (5 augustus 2011)

Prima geslapen deze nacht in dit oude motel. Het was er erg rustig. Niet de beste kwaliteit maar daar was de prijs ook naar. Om half acht stond ik alweer op.

Pauperhok 1st Inn, Silverthorne

Er volgde een verplicht ontbijt bij McDonald’s omdat het hotel geen werkend internet had. Daar kon ik dan wel mijn verslag erop zetten en de foto’s uploaden.

Ik begon aan wederom een mooie route. Eerst 15 kilometer over de snelweg met al meteen een prachtig uitzicht op de naastgelegen bergen.

Uitizcht vanaf de parking aan de snelweg I-70

Over de highway ging de rit verder naar het eerste dorp: Leadville. Vroeger leefde men daar van goud- en zilvermijnen. Nu vooral van toeristen die er komen. Aan de hoofdweg lagen wat oude gebouwtjes en ook de huisjes in het dorp waren in mooie kleuren geschilderd. Heel Amerikaans en de vlag ontbrak dan ook vaak niet.

Gekleurd huisje in Leadville

Na Leadville volgde er weer een mooie route die deels langs de Arkansas River liep. Het is een 2.350 kilometer lange zijarm van de Mississippi en stroomt door vier staten.

Arkansas River

Dichtbij de rivier lagen de Twin Lakes. Twee mooie meren met tegen de achtergrond Mount Elbert, de hoogste berg van Colorado.

De Twin Lakes met Mount Elbert

Twin Lakes was ook de naam van het dorpje bij het meer. Niet heel bijzonder maar wel goed voor een paar typisch Amerikaanse foto’s.

Dorpje Twin Lakes

De volgende etappe voerde mij naar de Independence Pass. Een prachtige bergpas van 3.687  meter. Prachtige vergezichten en op de hogere delen nog aangevroren sneeuw. Op de top bedroeg de temperatuur amper 15 graden. Koud zonder jas, zeker met het windje dat er waaide.

Uitzicht vanaf de Independence Pass

Op weg naar beneden kwam ik erachter dat ook een Amerikaan weleens zijn geduld verliest op de weg. De Engelsman voor mij vond het nodig met maximaal 30 kilometer per uur de berg af te rijden. Dat resulteerde in heftige toeterpartijen en gevaarlijke inhaalmanoeuvres. Het is ook wel te begrijpen dat de lokale bevolking hier helemaal gek wordt van al die toeristen die met een slakkengang alles willen bekijken. Zelf knallen ze als een raket de bergen af. Zodra ze de kans hebben vliegen ze je voorbij.

Haalspeldbocht naar de Independence Pass

Aspen was de volgende bestemming. Een heel apart skioord. Half Hollywood spendeert hier in de winter zijn skivakantie. Goedkoop is het dan ook niet. Een biertje op een terras zit rond de vijf dollar en een voorgerechtje in een restaurant kost rond de 12 dollar. Hier ga je naartoe om gezien te worden. Het aantal mannen in dure Ralph Lauren shirtjes is hier niet op één hand te tellen en vrouwen eten hier heel voorzichtig omdat ze bang zijn dat hun gezicht uit elkaar valt. Aan mij was hier niets verdiend. Nou, ok, 82 cent voor een grote cola bij het tankstation. Zelfs parkeren bleek gratis en dat op maar 300 meter lopen van alle luxe.

Aspen

Om half vier reed ik in Aspen weg voor nog een rit van 225 kilometer naar Montrose. Onderweg weer hele mooie landschappen. Elke keer als je hier in Colorado de bocht om gaat, zie je weer iets prachtigs.

Crystal River aan Highway 133

Ik wilde een paar foto’s maken van de Crystal River. Er stonden meer auto’s. Een teken dat er iets te doen was. Mensen waren aan het baden in het water. Na enige twijfel trok ik ook mijn zwembroek aan. Toen ik de eerste stap in het water zette verbrandde ik zowat mijn voet. Wat bleek? Er zaten hier drie hot springs, warmwaterbronnen. Zomaar in de wildernis aan de highway. Voor de liefhebbers: Highway 133, net voor mile marker 55 vanuit Aspen.

Baden in de Crystal River

Hierna stopte ik nog een keer bij een waterval (Hays Creek Fall).

Hays Creek waterval

De rest van de route was ook weer ontzettend mooi. Rivieren veranderden in meren en later zag je weer gewoon landbouwgrond op de heuvels.

Meer bij Paonia Reserve

Van een paar wilde herten maakte ik de laatste foto’s en hierna door naar Montrose.

Wilde herten

Tijdens het ontbijt vanmorgen had ik vast een hotel gereserveerd. Het Affordable Inn in Montrose. Mijn verbazing was groot toen ik aankwam en mevrouw geen kamers vrij had. De hele boel was al vooruit betaald. Het ging hier niet om dubbeltjes en kwartjes maar 78 dollar. Een mail naar de hotelwebsite en later eventueel een telefoontje naar Mastercard zal de boel moeten rechttrekken.

Na wat zoeken reed ik naar een ander motel. Het Black Canyon Motel. Nog duurder (92 dollar) maar vanwege een evenement waren er geen goedkope kamers. Enige kamer die ze had was een rokerskamer. Ik mocht even gaan ruiken en kijken en uiteindelijk maar genomen.