Dag 15 Albuquerque - Alamogordo (9 augustus 2011)

Ook vannacht had ik hier weer goed kunnen slapen. Na het opstaan volgde het ontbijt. Niks bijzonders hier. Koffie, zoet broodje, een bakje melk met granen en jus d’orange.

Na het checken van de mail kon ik de koffers pakken. Nog even een bak met ijsblokjes vullen uit de automaat voor in de koelbox en ik was er klaar voor.

IJsblokjes voor in de koelbox

De eerste rit was een korte van 53 kilometer naar de top van de Sandia Peak. De hoogste berg in de regio (3.255 meter) met fantastische uitzichten over de hele omgeving. De National Park Pass was hier ook weer geldig en dat scheelde 3 dollar aan kosten. Bij het winkeltje kreeg ik van de ranger een papiertje met wandelroutes.

Uitizcht op Albuquerque vanaf de Sandia Peak

Het werd geen hele lange wandeling deze dag. Ik denk zo’n 1,5 kilometer heen en 1,5 terug. Op een hele heldere dag kun je hier maar liefst 160 kilometer ver kijken. Vandaag was het iets heiig, maar de uitzichten waren toch heel indrukwekkend. Op de foto is het allemaal wat moeilijk weer te geven. Je moet er zelf staan.

Uitzicht vanaf de Sandia Peak

Onderweg op het pad kwam ik nog een vrouw met haar dochter tegen die mij adviseerde niet alleen te wandelen. Er zouden beren zitten. Nou, die zitten in bijna alle bergachtige gebieden in Amerika en over het algemeen komen die niet zo gauw op drukke plekken zoals dit wandelpad. Pas als de wandelaars weg zijn, laten ze zich zien. Met z'n tweeën lopen is ook verdomd lastig als je alleen op vakantie bent.

Sandia Mountains

Op een rots at ik mijn blik tonijn met een stuk brood op. Voordat ik terug liep, bezocht ik nog de cabin (een stenen hut op de berg). Ook vanaf dat punt waren de uitzichten prachtig.

Stenen hut (cabin)

Zo’n 2,5 uur later vertrok ik met de auto zuidwaarts. In Albuquerque tankte ik nog even de tank helemaal vol. Hier was de benzine lekker goedkoop. Slechts $ 3,30 per gallon (3,8 liter). Normaal zit hij rond $ 3,55. Dat voordeel had ik weer in de pocket.

De hele rit duurde bijna drie uur. Het ging ook om 302 kilometer. Onderweg volgde er nog een stop bij een tankstation voor drie taquitos. Helaas lag er maar een in de vitrine, maar dat bleek geen probleem. Mevrouw ging er twee opwarmen in de magnetron. Na 3 minuten kwam een medewerkster in paniek naar de magnetron gerend. De dingetjes hadden er maar 45 seconden in gemoeten. Niks aan het handje, alleen waren ze nu loeiheet en wat slapper.

Met vlees gevulde krokante deegrolletjes (taquitos)

De laatste 100 kilometer moesten worden afgelegd door een heel verlaten gebied waar de autothermometer 5 minuten lang de 40 graden aantikte. Ik vind ze nog steeds indrukwekkend die vlaktes hier. Kilometerslang gewoon niks dan dorre grond met bruine grassoorten. Geen idee wat het precies voor vegetatie is.

Dorre vlakte tussen San Antonio (New Mexico) en Carrizozo

Een klein zandstormpje bracht een beetje leven in de brouwerij. Die komen wel meer voor daar waar geen begroeiing is. Meestal gaat het maar om een stuk van een paar kilometer en word je met borden gewaarschuwd.

Zandstormpje

Eindpunt was Valley of Fires National Recreation Area net voor het dorpje Carrizozo in New Mexico. Een natuurpark waar 30 jaar lang met een snelheid van 15 badkuipen per seconde lava uit de grond heeft gespoten. Geen vulkaan dus. Zo stond het op het infopaneel. De geleerden zijn het er geloof ik nog niet geheel over eens.

Lavagrond

Helaas bleek het bezoekerscentrum gesloten. Ik moest daarom zelf op onderzoek uit. Niet moeilijk, want ze hadden een mooi wandelpad aangelegd over de lavavelden.

Lavavelden met hoge bergen op de achtergrond

Natuurlijk was het hier ook erg vruchtbaar, net als in het natuurpark van gisteren maar wel iets andere vegetatie. Meer woestijnachtige planten zoals cactussen. Temperatuur in dit park lag rond de 35 graden. Met de benauwdheid viel het erg mee en daardoor waren al die dingen goed te ondernemen.

Cactusplant

Om zes uur vertrok in weer. De laatste 100 kilometer liepen door een wat meer bewoond gebied, hoewel ook hier de onbewoonde vlaktes niet ontbraken. Het is opvallend hoe snoeihard er vaak over die wegen wordt gereden. Volgens mij hebben ze allemaal een radardetector in hun auto.

Eindbestemming voor vandaag: Alamogordo. Een nachtje Motel 6 voor 47 dollar. Een ijskoud bierje ging er wel in na die vele kilometers. Ik at een en ander uit de koelbox en typte daarna het verslag.