Dag 7 Santa Fe - Alamosa (1 augustus 2011)

Ik was weer eens vroeg op vanochtend. Kwart over zeven. Hup, de douche in, continental breakfast en weer de baan op. Eerst moest er getankt worden. Met 11,5 gallon benzine begon ik aan de High Road to Taos. Een mooie en niet drukke route naar Taos over bergen en door valleien.

Als eerste deed ik Chimayo aan. Ik zag ergens visitor info staan. Het bleek geen officieel vvv-kantoor te zijn, maar een van de vier lokale weverijen. Carlos vertelde me over de regio, de vele criminaliteit hier en een beetje over de geschiedenis.

Weverij (Trujillo's Weavery)

Toeristen komen vooral naar Chimayo voor het Santuario de Chimayo. Een schattig kerkje in adobestijl uit 1816. Helaas mocht er binnen niet gefotografeerd worden.

Kerkje, Santuario de Chimayo

Ik vervolgde de prachtige route via de dorpjes Cordova en Truchas. Het landschap was prachtig en zou later alsmaar groener worden.

Mooi landschap aan de High Road to Taos

In Las Trampas stond nog een mooi oud kerkje. Wel gesloten, maar ik ben er een beetje omheen gelopen. Buurman Leroy had wel zin in een praatje. Ook zijn voorouders waren Mexicaans en hij vertelde min of meer hetzelfde verhaaltje als Carlos. Mijnheer viste graag en had het over de grootste vis die hij ooit bijna had gevangen totdat het vistouw brak.

Kerkje in Las Trampas

Rond een uur of half twaalf trok ik de koelbox weer eens open voor een yoghurtje en een paar worteltjes.

Snack tussendoor

De rest van de High Road liep door mooie groene bossen en valleien. Langs de weg waren er diverse plekken om mooie foto’s te maken.

Groene bergen aan de High Road tot Taos

Op meerdere plekken liepen kuddes stieren te grazen. Jammer dat ik geen echt gekke beesten heb kunnen zien.

Kudde stieren

Het eindpunt van de route lag in Taos. Tegen de tijd dat ik daar aankwam had ik erge honger. Vandaag werd het Domino’s Pizza. Een kleine pizza (voor Amerikaanse begrippen) met drie soorten beleg. Pizza’s maken dat kunnen ze alleen in Amerika en nergens anders. Hier kon de gemiddelde Italiaan nog wat van leren.

Pizza met pepperoni, jalapeño's en champignons

Het dorpje Taos zelf is een soort Santa Fe in het klein en heeft een oud centrum met heel veel winkeltjes waar ze handwerk en kunst verkopen. Alles was ook hier in adobestijl. Veel toeristen en een aangenaam temperatuurtje van 27 graden. Wel voelde ik me af en toe een beetje dizzy. Niet gek, want inmiddels zat ik hier op 2.762 meter hoogte. In ieder geval goed om zo te wennen aan de grote hoogtes want het zal de komende dagen nog extremer worden.

Adobegebouw in Taos

Na anderhalf uur ging ik verder. Het mooiste stukje ging nu komen. 15 Kilometer buiten Taos lag de Rio Grande Gorge Bridge. De brug is 200 meter hoog en verbindt beide zijden van de gigantische kloof die de Rio Grande in de afgelopen miljoenen jaren uit de rotsen heeft geslepen. Werkelijk spectaculair.

Rio Grande Gorge Bridge

Een mooi wandelpad voerde langs de steile afgrond voor nog mooiere uitzichten.

Rio Grande vanaf de brug

Over de hoogvlakte van het Taos Plateau ging de reis verder naar de staat Colorado. Afwisselend zon en regen maakte het landschap erg kleurrijk.

Staatsgrens van Colorado

Nog maar net in Colorado passeerde ik al het eerste dorpje: Antonito. Daar stond de stoomtrein van de Cumbres en Toltec Railway klaar.

Stoomtrein Cumbres & Toltec Railway

De rest van de route was vrij vlak met weinig bezienswaardigheden en uiteindelijk arriveerde ik om half zeven, na 285 kilometer in totaal, in Alamosa bij het Days Inn. Allemaal erg prijzige hotels hier. Goedkoper dan dit kon ik niet vinden op het internet (78 dollar voor een nacht). Deze keer met wel een fatsoenlijke draadloze internetverbinding. In het motel maakte ik een zurig bakje koffie en werd weer het verslag bijgewerkt van deze mooie dag. Avondeten was bij Arby's: een champignonburger met dun gesneden rundvlees en kronkelfrietjes.