Dag 12 Montrose - Cortez (6 augustus 2011)

Ik mocht wel spreken van een rustig nachtje in het Black Canyon Motel. De wekker ging om 8 uur en ik stond op. Eerst ontbijten, dan douchen. Continental Breakfast zoals gewoonlijk. Vanwege de weinige tafeltjes in de zaal mocht ik bij een andere vrouw gaan zitten. Die vertelde over haar business als verkoopster van verzekeringen. Deze Amerikaanse mevrouw had jaren in Duitsland gewoond en wilde dan ook liever Duits praten met mij. Na afloop kreeg ik nog een pen met de bedrijfsnaam.

Black Canyon Motel in Montrose

Even terug naar de kamer. Douchen en een poging om te bellen met de hotelwebsite voor teruggaaf van mijn centen. Daar kwam ik niet doorheen. Na het weekend dan nogmaals. Wel had ik al een mail teruggehad dat ik moest bellen met de klantenservice.

Nu op naar de Black Canyon of the Gunnison. Een rotsachtig nationaal park op maar 18 kilometer van het hotel. De uitzichten waren spectaculair. Op de weg door het park waren er weer diverse stopplaatsen voor foto’s. Vooral de rivier de door de canyon stroomde zorgde voor mooie plaatjes.

Black Canyon of The Gunnison National Park

Aan het eind van de weg had men nog een wandelpad aangelegd van een kilometer. Dat liep door de canyon naar een steile afgrond. Weer goed voor prachtige foto’s van de canyon en van de achter het park gelegen weilanden.

Uitzicht vanaf wandelpad

Ik reed terug naar het begin van het park en nam nog een afslag naar de rivier. Hier reed je met de auto dwars naar beneden tot op de bodem van de canyon. Bij het bezoeken van het toilet kwam de ranger (parkbeheerder) naar me toe met de mededeling dat ik hier niet mocht komen met ‘dat ding’, wijzend naar de camper achter mij. “Nou, die is niet van mij”, zei ik. Waarop hij antwoordde dat de meeste Duitsers met zo’n ding komen. Hij zal me wel voor Duitser aangezien hebben.

Gunnison River

Na al deze avonturen had ik de behoefte om weer eens uit te gaan eten. Altijd maar die boterhammen met kaas en nectarines dat was ook zo saai. Wendy’s werd het nog een keer.

Lunch bij Wendy's

Met voldoende energie kon ik beginnen aan de San Juan Skyway, ook wel Million Dollar Highway genoemd. Een van de mooiste routes van Colorado. Tot Ouray viel het allemaal wat tegen. Daarna werd het een stuk mooier.

Ouray

Ouray heeft een wat Zwitserse uitstraling. Gewoon een leuk dorpje voor een uurtje. Als je niet van souvenirs houdt, ben je gauw uitgekeken. Main Street op en neer en klaar.

Main Street in Ouray

Een onverharde weg in het dorp leidde naar de Ouray Cascade watervallen. Met hoge snelheid donderde het water de berg af. Een mooi gezicht.

Ouray Cascade Falls

Hierna weer de highway op voor nog meer mooie uitzichten. Net voorbij het dorp was er al een mooi uitzicht op het dorp vanaf de berg en amper de bocht om weer een waterval. Dezelfde als net, maar nu liep dat water door een tunneltje naar beneden. Toen ik mijn voet erin zetten bevroor die zowat. Heel koud water was het. Een mevrouw bood er nog aan om een foto van me te maken. Dat was al de zoveelste keer dat iemand dat deed. Schijnt vrij normaal te zijn hier.

River door tunnel

De bergen werden steeds mooier. Op plekken stroomde rood water afkomstig van restanten van mijnbouw in het rode gebergte.

Rivier met roodgekleurde stenen door het water

Na een tijdje arriveerde ik in Silverton. Vroeger een cowboystadje. Nu een toeristendorp met alleen Main Street als verharde weg. De rest bestond uit zandpaden. Dat gaf het een authentiek karakter.

Cowboystadje Silverton

Via nog een bergpas reed ik verder over de San Juan Skyway met uitzicht op onder andere een prachtig meer.

Uitzicht op meer vanaf de San Juan Skyway

Er volgde nog een bergpas met fotostop en toen vond ik het welletjes. De resterende kilometers naar Cortez werd er niet meer gestopt. 

Uitzicht op 3243 meter vanaf de Coal Bank Pass

Toen het net donker werd kwam ik aan in het National 9 Sand Canyon Motel. Wat oud maar niks van te zeggen voor 49 dollar. Deze keer een niet-rokerskamer zoals op de deur stond. Gezien de brandvlekjes op de vloer en het nachtkastje plus de wat vreemde lucht had ik het idee dat hier toch wel eens een peuk werd opgestoken. In het hotel werden weer de dagelijkse handelingen verricht. Daarna rust na 335 kilometer.