Dag 22 en 23 Houston - Tilburg (16 en 17 augustus 2011)

Het was een rustige laatste nacht. De kamer zag er min of meer hetzelfde uit als de eerste twee dagen. Alleen de toiletpot was anders. Hij helde een stukje achterover en stak daardoor aan de voorkant een centimeter boven de vloer uit. Als je erop ging zitten, kwam alles weer op z’n plek terecht. Ik kon het niet laten om een en ander op foto vast te leggen.

Beweegbare toiletpot

Er werd een continental breakfast geserveerd. Hier kon ik weer eens een wafel maken. Bij de receptie trof ik mijn amigo uit Hong Kong weer. Hij vertelde over zijn twee banen van allebei 40 uur per week en dat het eigenlijk maar een junkiehotel was. Die indruk had ik niet, maar hij zal het beter weten. Ik kreeg zijn emailadres nog en de volgende keer, als ik weer in de buurt zou zijn, moest ik contact met hem opnemen.

Klaar voor vertrek

Om elf uur verliet ik het motel op zoek naar een supermarkt voor wat laatste inkopen. Het was moeilijk om er een te vinden. De eerste winkel bleek een groothandel te zijn voor leden. Toen maar verder gezocht en uiteindelijk vond ik een latinosupermarkt, de Michoacana.

Michoacana Supermarkt

Het leek me een goed plan om nog iets te gaan eten voor vertrek. Dat slappe ontbijt, vond ik ook niks en daarom maar een soort van brunch bij Quiznos. Voor vandaag werd het een kippensoep met een kip/bacon flatbread (rond zacht dubbelgevouwen brood) plus drankje. De frisdrankautomaat was kapot waardoor er alleen keuze was uit ranja en ijsthee.

Vroege lunch bij Quiznos

Toen op naar het vliegveld om de auto in te leveren. Om twaalf uur leverde in de auto in bij Dollar Rent a Car. Een medewerker noteerde de kilometerstand en printte en klein bonnetje met alle gegevens. Klaar!

Teruggave huurauto

Even een laatste foto van het autootje dat mij 7.300 kilometer van dit mooie land had laten zien. Op de voorbanden zat inmiddels nauwelijks meer profiel en het was al bijna niks toen ik hem ophaalde. Nu op naar het vliegveld.

Laatste foto van de Ford Focus

Vanaf het verhuurcentrum vertrok er een shuttlebus naar terminal D. Slechts 5 minuten rijden.

Shuttlebus

Inchecken mocht al om kwart voor een. Geen lange wachtrijen en daardoor allemaal zo gebeurd. De rest van de tijd heb ik doorgebracht in de terminal. Beetje winkeltjes kijken, nog een keer eten bij Panda Express en om kwart over vier vertrok het vliegtuig naar Londen.

Vlucht naar Heathrow

De vlucht was korter dan op de heenweg. Negen uur en 10 minuten. Veel bijzonders was het ook deze keer niet dat British Airways. De gezagvoerder verontschuldigde zich al meteen in het begin voor het videoscherm aan de stoelen dat wel uit 1984 leek. We kregen een maaltijd van rijst met Indiase currykip. Dus voor de derde keer kip deze dag. Flesje rode wijn erbij, sapje, water, en zo had ik een lekkere maaltijd. Van slapen kwam weinig terecht. Een beetje saaie vlucht was het wel. ’s Ochtends kreeg iedereen nog een ontbijt.

Ons vliegtuig

Overstappen op Heathrow moest gauw gebeuren. Ik had amper een uur vanaf het tijdstip van landen. Uiteindelijk kwam alles goed en vlogen we naar Amsterdam. Net in de lucht werden er als een waanzinnige broodjes uitgedeeld en drankjes uitgeschonken. Toen iedereen voorzien was, zette de piloot de daling al in en met een 50 minuten stonden we aan de grond op Schiphol.

Drukte op Heathrow

De bagage stond netjes op de band en nu kwam het spannendste deel: de auto van de parking ergens in de buurt van Schiphol. Tien minuten met de trein (€ 2,30), even lopen en daar stond het ding klaar. Zonder ruitschade of iets anders. Wel zou het spannend zijn of het ding ging starten. Vorig jaar lukte dat niet na drie weken stilstand. En wat denk je? Vandaag ook niet. Ik was er op voorbereid. Elk jaar wordt er netjes 90 euro betaald aan de ANWB en dan zouden ze nu maar komen. Het duurde lang. Een uur en een kwartier. Uiteindelijk stond de gele auto op de parkeerplaats en na twee minuten wist de monteur de auto aan de praat te krijgen. Volgens hem is het vrij normaal dat een auto na lang stilstaan niet start. De olie zakt dan naar beneden waardoor de zuigers droog komen te staan. “Je hebt wel lef” zei hij “dat je die auto hier 3 weken hebt laten staan want ze stelen hier als de raven.” Het zal allemaal wel. 

Dat was het dan voor dit jaar. Ik kan terugkijken op een hele mooie reis waarin ik erg veel gezien heb en nergens spijt van heb. Absoluut hoogtepunt: de prachtige natuur in Colorado. Dieptepunt: geen.

Alle filmpjes zijn inmiddels geüpload (35 totaal) en staan onder deze directe link:
http://www.youtube.com/usasouthwest2011#p/u

Wie weet komt er volgend jaar weer een reisverslag van een nieuwe Amerikareis.
Bedankt voor het meelezen en tot ziens.


                                                                  -- EINDE --